Rabu, 17 Desember 2008

Geguritan : Yan Tohari

Peparabing wektu
(1)

aja sliramu nggege mangsa

awit wektu iku sesandining kamulyan

ing ngarep kerep nyebar cecangkriman

ing tengah kulina ngiming-iming klawan sanepan

lan ing mburi asring dadi pepojaraning wadi

pranyata selot adoh wektu lumaku

kepara adoh jejantraning urip kasluru

(2)

anehe, sliramu nate ndhadhung wektu

mbok pathok lan kaerut ing wit trembesi

ewasemana pungkasane sira sing ajur ketawur

awit wektu malik lembuting lebu

ngrabasa awakmu, sing kulina lirwa

lan randhat anglenggana

(3)

ya, prayoga elusen wae wektu ing pangkonmu

tembangna lagon ilir-ilir ing esuk lan sore

sandhingen sinambi ngulatake

jumedhul angslupe rembulan

awit ing kana bakal mbok tampa

lelarikane nugraha, tetela

ing walike wektu tinemu mutyara tan kinira

(4)

yen sliramu takon apa tumandange wektu

mula piyaken alang-alang kalbu

awit wektu iku sing ndadekake

banyu dadi watu

watu dadi banyu

( kapetik saking Solo Pos )

Rabu, 13 Agustus 2008

Geguritan : Yan Tohari

Tekamu prasasat angin
kalamun kaduga kita mamiling
tetela pucuk alang-alang iku sing asring sesambat
ngrerintih, tetangisan, ngaru-ara sauruting rumambate angin
geneya titimangsa lirwa mring sesanggeman
coba delengen mring eseming
kembang-kembang mawar
ngebaki tamansari pojok kutha pamer ganda angambar
melingake sagerombolan kupu-kupu padha
andhon tresna
saiba ngujiwat yen ati katingset ing tali asmara
banjur nganti kapan sakabehe kudu angrantu
sapinggiring alun-alun iki, sliramu nate nulis prasetya
sapinggiring sendhang iki, sliramu nate ngengudang
ewasemana, tekamu nganti saiki prasasat angin
tanpa gatra, tanpa sabawa
Mring Buku-buku
wusana nalika kita ambuka
buku-buku katulisan aksara crita
salarik tandha ing ngarep plataran iki
awak lunglit kaliren ngathung mring endah rembulan
kita waca saka kaca ganti kaca candhake
buku nyethakake urut-urutane panelangsan
jagad mendem pepenginanku lan pepinginanmu
sing kandel sundhul tumpukan wektu
wusana nalika kita ambuka
iya buku-buku kang trengginas nuduhake
yen kita durung pana
yen kita durung cetha
mring salarik tandha memaca
Ing palung angin lan sepi
dumadakan aku kepingin ngganda wangine angin
sing kumlesik sauruting pang-pang tuwa
lan sore angrenggani
mbokmenawa bisa daktlesih sungapaning sih
kang bening, bening saka kang bening
dumadakan aku kepingin rerangkulan klawan sepi
nedya dakkandhakake, lamun ing lempitaning alam
mapan maewu mutiara ngelam-lami
kang nusuh ing palung angin lan sepi

Rabu, 16 Juli 2008

Cerkak : Diwayuh

Senthong papan anggone turu katon resik,kordhen jendhela werna jambon ditambah kembang melati sing disebar sakdhuwure sprei nyebar ganda kang arum ngresepake ati. Ing pojokan senthong diwenehi vas kembang arum ndalu sing gandane ngambar-ambar, lampu bolam limang watt nambahi swasana romantis.

Anggone nunggu rawuhe Mas Broto kanthi tenanan, kabeh tinata kanthi permati aja nganti nguciwani, uga anggone ngudi sarira tansah permati. Adus kanthi sabun wangi, uga sabun sing ngandhung suruh kanggo ngosoki perangan awak sing wadi, ora lali jamu sari rapet. Ah,...apa ya wengi iki mung liwat kanthi muspra?. Mengkana panggresahe Weningati. Wis udakara telung Minggu iki Mas Broto ora nate kondur, sanajan tiba gilirane kudu kondur ning omahe Weningati, Mas Broto mesti mblenjani janji, kudune telung ndina ana omahe Dhik Murti lan telung dina ana kene, bab sisa wektu sedina sumarah Mas Broto sing arep kondur. Nanging nyatane ? Ana wae alesane, sing putrane lagi lara, utawa wengi iku kentekan kendaraan kepeksa mulih menyang omahe Dhik Murti garwane anyar. Ah, ya kaya mengkene nasibe dadi mbok tuwa kaya wis ora dikanggokake maneh

Cerkak : Kajiret Alang-alang

Daksekarep angen-angen iki nlasak bebondhotan lelakon sing wis kawuri. Dakjar sakabehe kabukak maneh ing alam wewayangan. Dak uja rasa iki tetegaran ngoyak marang rerangken kedadeyan sing wis mungkur. Kedadeyan sing pepak klawan mendhak mendhukule kahanan. Sapa maneh yen dudu urip sing ajeg sesandhingan klawan Retno. Ya Retno.

Wanita siji kuwi pancen sing ajeg ngisi lembar uripku. Wanita sing tansah bisa gawe rame rikala samun. Gawe bening rikala buket, gawe padhang rikala peteng. Nanging nadyan mangkono wiwit saiki aku kepingin nglalekake ing sisa-sisa uripku. Awit aku ora kepingin lelakon uripku ing salawase kacencang klawan dheweke. Wiwit iki aku kepengin mardika. Urip sing rosa ngadhepi embuh kayangapa wujuding panguripan. Wiwit iki aku kudu nglenggana yen Retno mokal bisa dakdarbeki sawutuhe. Umpama kembang dheweke kang tukul ing pinggir dalan, nadyan endah ora ana sijia kang hak darbeni sawutuhe. Sapa wae bisa methik. sapa wae bisa nikmati ganda arum wangine.

Nanging ...tetela ora gampang . Selit suwe aku ngadoh selot ngelak rasa iki kepengin bali kaya sing wis nate karonce duking uni.

Rikala gagat rina, wayahe bun isih nelesi pasuketan. Nalika manuk-manuk sriti kekiteran ing sela-selane godhong pring sing isih anteng ing pojok desa iki. Nalika aku isih tetep lungguh tekan esuk iki ing pojok kampung. Jalaran ing tengah wengi mau aku tetep kaosik dening wewayangane wanita siji kuwi. Ing tlepukanku datan bisa ngipatake anane wewayangane, saka pakulitane kuning, kanthi mripat bening, rambut dawa, esem pait madu lan andheng-andheng cilik-ing sisih kiwa irung kang bangir.ati iki kang pangut wewayangan wanita sing pantang taunan iki tansah nyiram tlatah cengkar ati iki.

"Tenan, sampeyan kepengin nglaleake aku, tuan?"bengi kuwi swarane nggodha.

"Ya, nglaleake! jalaran tangeh ta aku bakal darbeki awakmu,"wangsulanku cekak.

"Ha...ha...,"Retno ngguyu ngakak."Aku iki dagangan, Tuan. Siapa saja boleh bawa pulang,"kandhane wong wadon iku karo ngrubuhake awake ing pudhakku.
"Nanging geneya kowe nolak yen daktuku lan dakgawa bali,"aku mbbujung omongane.

"lho-lho...,kowe kuat mbayar?"pitakon iku sing pijer gawe aku klimpungan.

Pancen, aku dudu bos sing dhuwit dadi perkara gampang. Aku wong ngangguran sing ing dina-dinane amung isi aburing angen-angae. Sasat kaya layangan pedhot, ing dina-dinakuamung kleyangan embbuh teka ngendi parane.

Saka kuwi iaku nganti ketemu Retno.

Wong wadon sing mapan ing pocot jejel riyele kutha iki.

Sulakambang wis kawisatra ing barang wetan.

Daklolos rokok sing kari sakler, nuli bungkus kuwi dakremet lan dakunjalake ing kalli cilik sangarepku lungguhan. Bubar

Jumat, 11 Juli 2008

Cerkak : Angin Telaga

Angin Telaga ( Cerkak dening : Yan Tohari, kapetik saking Jagad Jawa Solo Pos 29 Nopember 2007 )

Angin dolanan pang randhu sangarepe omah cilik iku nalika Surjan mudhun saka becak. Panyawange landhep ngematake omah sing kebak nyimpen lelakon uripe duking uni. Wis rong tahun dheweke ninggalake papan iki, lan nganti seprene durung akeh owah-owahan. Wit randhu sing tumiyung pinggir kali, kembang kenanga sing wiwit mranggas lan plataran sing kethukulan suket-suket teki. Isih dadi sesawangan kaya mangsa sing wis-wis. Ing kene Surjan dilairke lan ing kene Surjan ngronce urip nganti nyandhak dewasa.

Kelingan iku kabeh Surjan nelangsa. Kenangapa katresnan sing wis karonce kanthi kesabaran lan kateguhan kudu rantas dening kanyatan sing pait nyetheg. Lamat-lamat wewayangan lelakon duking uni mrentul maneh, Kelingan iku prasasat kabeler landheping welat, atine Surjan perih.

Sawise ngipatake sih tresnane Surjan, Ningrum, kenya gegantilaning atine milih Dibya anake lurah kene. Lan saiki mesthine bisa urip mulya klawan juragan kayu sing cukup sukses iku. Pancene ya ngono. Sapa gelem klawan Surjan pria sing dilairake saka wong tuwa miskin lan nganti saiki uripe ya durung nemokake owah-owahan . Isih mlarat. Rikala nyawang kumlebate manuk dara sing nuli mencok ing pang randhu ngarep omah iku. Atine Surjan kumitir. Manuk dara, ya manuk iku sing dadi wewayangan kang banget nabet ati. Ing telaga sing ora adoh saka omahe Ningrum, sineksen sepasang manuk dara kang kekiberan ing telaga iku. Surjan nelakake rasa tresnane klawan Ningrum. Tan kanyana wong wadon iku datan nolak apa kang dikarepake Surjan. Wong loro iku nuli kekanthen tangan sinambi ngurut dalan cilik sing ngepung telaga. Prasasat Surjan kepengin pamer marang dara-dara iku kalamun dudu manuk-manuk iku wae sing bisa kekanthen klawan pasangane sinambi ngiberi akasa.

"kowe ora bakal blenjani tresna iki, Ning?" surjan katindhes rasa wang-wang.

"kang surjan ora susah sumelang. Aku bakal setya kaya setyane talaga iki sing nyranti tekane banyu ing kapan wae, "Ningrum nanduki mawa tembung sing ngumbulke atine Surjan.

Lan sore ing sawetara taun kepungkur saiki amung dadi wewayangan sing nedhas ing dhadha, jalaran ora gantalan suwe amung telung sasi saka kedadeyan kuwi Ningrum wis dadi darbeke Dibya. Tan kuwat ngampah kanyatan sing gawe tatune ati , ora ana plihan liya Surjan kudu minggat, nadyan pilihan iku kudu ditohi klawan negakake wongtuwane wadon sing wis urip ijen awit katinggal bapake kanggo salawase.

Nganti saiki sawise rong taun lumaku, Surjan antuk kabar yen mboke lara nemen. Lan iku sing dadi alesan Surjan bali ing papan kelairane iki, sawuse ngumbara mecaki ambane kutha Jakarta.

Tan kinira wewayangan iku bali ngalela maneh nalika Surjan jumangkah ing plataran. Kalawan ngimpun kateguhan ati, dheweke age jumangkah nuju ing emperan omah sing selot kelem ing umur, sepi, ora ana sabawane wong. Mangu-mangu Surjan anggone nerusake jangkah, kudu piye nalika dheweke kudu adu arep klawan mbokne. Sawuse rong taun ninggal tanpa pepoyan lan saiki ketemu kanthi wong tuwa wadon jroning kahanan ringkih. Gumlethak ana ngamben kanthi ngampah lara, ijen tanpa rowang. Kelingan iku dumadakan mripate Surjan kembeng-kembeng. Rasa dosa sing sakgumuk gedhene prasasat nganteb dhadhane.

Apa Ningrum iku jejere mustikane wanita? Apa Ningrum iku ngungkuli kamulyane wanita sing nate ngembol Surjan sangang sasi sepuluh dina? sing meres susune saben mangsa kanggo ngandelake daginge.

"Oh, kenangapa aku dadi liwung jroning ngadhepi kahanan rong taun kepungkur?"

Wis sawetara Surjan lelungguhan ana lincak sing tetep pengkuh sumeleh ing emper. Lincak sing pengkuh iku kaya nggambarake pengkuhe atine sing nggawe, yaiku bapake. Saiba wongtuwa lanang iku ngetohi pati lan uripe kanggo ngeboti kulawarga. Nadyan mangkat esuk mulih wengi, udan klawan panas, ngelak klawan luwe, nyambut gawe minangka buruh panggul pasar kudu dilakoni. Nganti kasetyane mring kulawarga kudu ditembus klawan tetesing getih pungkasan.

Ngelingi iku kabeh dadi gawang-gawang ing tlapukane Surjan nalika bapake digawa mulih dening kanca-kancane kanthi tatu dhadha kang abot. Dina kuwi nalika ing pasar teko trek kanthi momot beras, wis dadi jejibahane bapake Surjan sakancane kudu ngudhunake. Nanging dina iku tiba apes, lagi wae tutup bak trek dibukak. Dumadakan bak iku mrucut saka gujengan lan sarosane ngantep dhadhane bapake Surjan. Wekasane priya iku gugur ing kalane dheweke ngembari rosaning sesanggan urip kanggo ngopeni anak lan bojone.

Nanging geneya, rikala bapake ora ana lan Surjan kudu wani kesampiran tanggung jawab ngopeni mbokne, kedadak tinggal glanggang colong playu kagawa saka solahe wanita sing blenjani atine. Ana ngendi rasa bhaktine anak marang wongtuwa, ana ngendi dunung ngregani labuh labete marang wongtuwa sing wis wani ngetohi pati lan soroh nyawa? Apa kudu lunga maneh awet ketemu emboke kepara malah nambah atine kasiksa?

Ora! Saiba selot mbledhak tumpukan dosa iku yen aku kudu ninggal kanyatan iki. Mangkono tuwuh kekuwatane Surjan. Bener! Aku kudu mlebu omah, mangkono katetepane atine.

Wong lanang iku age menyat saka lincak. Tumuli kanthi ngumpulake kekuwatan jeron dhadha mara dicoba Surjan nyaketi lawang omah cilik iku. Alon kebak pangati-ati lawang dibukak. Raine coba diungak manjero, kahanan njero tetep sepi. Surjan jumangkah kanggo marani papan peturone mbokne. Nanging sing digoleki ora ana kono. Rasa bingung, miris, lan sedhih gilir gumanti.

"Mbok kowe ana ngendhi, Mbok?" lirih lambene Surjan nyuwara kanthi geter.

Sepi.

"Sapa kuwi?" dumadakan keprungu swara ringkih saka pawon.

Atine Surjan lega. Genah kuwi swarana mbokne, age-age dheweke jumangkah menyang pawon. Nalika tekan pawon, sapandurat Surjan ora percaya. Nanging rasa kaget mau amung sakedhep netra, nuli malik rasa bungah awit nyatane mbokne katon seger waras ora apa-apa. Ora kaya kabar sing teka ing kupinge sawetara dina kepungkur.

"Mbook...,"Surjan njerit karo ngrangkul mbokne kenceng. Sasat dheweke kepengin nglebur rasa salah sing matumpa ing kekepane mbokne.

"Sepuranen aku Mbok, aku wis ninggal simbok sasuwene iki," swarane Surjan melas karo tetep ngrangkul lan ngambungi pipine mbokne sing wis kisut.

"Ya Le, simbok wis ngapura kabeh salahmu. Wis ora ana salah tumrap awakmu ngger. Dina kepungkur mbokmanawa lagi lali, lan saiki kowe wis kelingan maneh", wongtuwa wadon kuwi sansaya ora bisa ngampah luhe kang terus ngurut kali cilik sing ngrenggani pipine.

"Mbok aku bali merga krungu Simbok lara nemen, apa kuwi bener?"

"Aku sing meling-melingke kanthi kabar kuwi, Le, murih kowe gelem bali."

Sawuse katon aring. Tumuli wong wadon kuwi nyritakake mula-bukane gawe kabar yen dheweke lara banget lan ngajab Surjan bisa bali.

"Simbok darbe tamba kanggo larane atimu rong taun kepungkur, Ngger," pungkasan alesan kuwi sing mrentul saka wong wadon tuwa kuwi.

"Aku manut wae Mbok, kabeh kanggo nebus sagunung dosaku klawan Simbok," Surjan saiki anane mung pasrah.

"Ya, wis, manawa mangkono mengko sore bocahe dakjaluke bisa mrene."

Godhong-godhong randhu ngarep omah cilik iku kumitir katiyup angin sore. Surjan lan mbokne wis lungguhan ana emperan omah nyranti wanita sing wis dijanjekake teka sore kuwi.

"Sapa ta mbok wanita kuwi?" pitakone Surjan saselane ngrantu sing bakal teka.

"Mengko kowe harak ngerti dhewe," wangsulane mbokne cekak. Wanita sing diantu-antu Surjan lan mbokne wis katon kledhang-kledhang teka.

"Kuwi bocahe, Le," kandhane Mbokne Surjan klawan nuduhake sing lagi teka.

Bareng ngerti sapa sing teka, Surjan dadi kaget. Wanita kanthi pawakan kuru cilik lan praupane ciyut kuwi dudu wanita sing asing mungguhe Surjan.

"Bener Mas, aku. Dudu salah pandelengmu, aku Ningrum," age-age wanita kuwi ambruk ing pangkone Surjan.

"Geneya, ge...geneya kowe, Ning?" sagumuk pitakon lan sewu rasa bingung matupa ing dhadhane Surjan.

Ewasemana wanita sing rong taun kepungkur ngrojah-rajeh atine kuwi wis ora bisa wangsulan. Tangise kasuntak, lan sing bisa amung ngrangkul kenceng sikile Surjan. Mbokne sing ngerti mungguh nasib kang tumempuh ing panguripane Ningrum mung bisa kembeng-kembeng waspa nyipati kedadeyan surup iku. Ing langit sansaya peteng, krungu tangise Ningrum surup iku. Angen-angene Surjan tumlawung. Kaya keprungu maneh angin telaga sing dadi seksi kandha-kandhane Ningrum rong taun kapungkur.

******

Kamis, 10 Juli 2008

Cerkak : Sri Partinah Perawan Saka Bantul

Swarane sepedha montor Pak Pos saya suwe saya cetha. Dheweke mandheg ana ngarep omahku sak perlu ngeterake layang saka Dhik Sri ing Bantul, wis kena dijagakake, meh setengah sasi sepisan layang saka Bantul tekan omahku, semono uga setengah sasi sepisan layangku teka ing omahe Dhik Sri.
Antarane aku lan Dhik Sri ing Bantul wis suwe anggone sesambungan kekancan, malah ing wektu saiki sesambungan mau dadi sesambungane antarane wong wadon lan wong lanang sing nembe pacaran, ya mung amarga jarak antarane Sala lan Bantul mbutuhake wektu setugel dina menawa arep ketemu, mula ya mung liwat layang aku lan dheweke padha ndhudhah rasa sih katresnan.
Sepedha onthel tahun 70 dadi pawitanku, mangkat lan mulih sekolah bebarengan goncengan pit elek iki.Ah,.... saumpamane zaman biyen aku wis duwe sepedha montor utawa HP mbok menawa critane beda. Lulus saka pamulangan SMA aku lan Dhik Sri pisah, aku dadi pegawai pemerintah, sanajan isih dadi tenaga honorer lan Dhik Sri bali menyang Bantul sak perlu mulih lan golek penggaweyan. Nalika ing Sala dheweke ndherek Pakdhene sak perlu sekolah.
Dhik Sri, mengkono aku nyebut jenenge,asmane kang komplit Sri Partinah, kanggo ukuran zaman semana apa maneh zaman saiki jeneng mau katone ndesani lan ora madolke, nanging sapa ngira yen sing duwe jeneng mau pawongane ayu. Pakulitane kuning resik, dedeg piyadege sedheng, netrane bunder ireng katon kaya ngetokake sunar, rikmane ireng ketel tur dawa nganti sakngisore bokong. Pokoke ora kalah ayu yen ditandhingake karo Inul Daratista penyanyi ndhangdhut sing wis kawentar yen nyanyi gawene ngobahake perangane awak, ya adoh. Dhik Sri sakdhuwure penyanyi mau. Mbok menawa lagi sejajar menawa ditandhingake bintang sinetron Marisa Haque utawa Soraya Haque, uga sejajar menawa ditandhingake Ayu Azahri utawa Sarah Azahri. Uga sejajar karo Kharisma kapor utawa Karina Kapor bintang film saka India, Wah,.... jan ayu tenan.
Pacaran sasuwene meh nem tahun, nembe kaping loro aku dolan menyang omahe Dhik Sri ing Bantul, ya amarga sakliyane adoh panggonane ning sing genah kanggo ragad mrana aku ora duwe. Ya amarga saka iku anggonku ngerteni watak lan bebudene ya mung saktleraman, ora ngerti saktenane, sanajan nalika isih sekolah awor dadi siji, nanging rasa tresna mau lagi tuwuh nalika aku karo dheweke wis pepisahan. Mbuh amarga arang anggonku kepethuk, rasa sih katresnan mau kok ora dadi tuwuh subur. Sethithik mbaka sethithik ilang kesilep wanita liya, semana uga Dhik Sri, ketoke yo ora beda karo aku, dheweke yo terus nglalekake aku. Kedadeyan mau wis kelakon udakara telung puluh tahun kepungkur. Aku saiki wis duwe keluwarga dhewe,semono uga dheweke tak kira wis peputra akeh, awit anggone omah-omah luwih dhisik tinimbang aku.
Kedadeyan lindhu gedhe sing nemahi tlatah provinsi Jawa Tengah lan Daerah Istimewa Jogjakarta kang lagi kepungkur ndadekake aku kelingan marang dheweke. Wewayangan nalika pacaran kumlebat wela-wela kaya wae lagi kelakon dhek wingi, uga wewayangan sakumpamane, aku lan Dhik Sri kelakon sesandhingan dadi laki rabi. Kaya-kaya aku lan dheweke wis resmi bebrayan, ngedegake bale somah kang ayem tentrem. Bubar gajian tanggal siji kaya biayasane kabeh blanjaku bruk pethuthuk tak pasrahne Dhik Sri.
"Nyoh Dhik, iki turahane blanjaku sasi iki, sak karepe anggonmu ngatur lan nyukupke!" Aja meneh jenenge mung sisa blanja, sanajan blanjaku isih utuh tanpa potongan, tak kira ora bakal cukup kanggo nyukupi kebutuhan sesasi, amarga aku mung sawijining PNS andhahan kang gaweyane mung diprentah thok, mula blanjane ya mung sakimit.
"Alhamdulillah, iki wis cukup kanggo sesasi Mas, menawa ana kurangane aku bisa duwe asil saka opah jaitan sing tak tampa, "semaurane Dhik Sri karo nyawisake sega lan jangan kanggo mangan awan.
Dhasar wonge ayu rupane, bebudene uga ora nguciwani, tansah nerima ing pandum. Ya kaya mengkene iki sing diarani aku wong sing kebeneran anggonku tetak. Bale somahku tansah ayem tentrem kebak rasa bagya mulya. Sanajan mung dadi bojone pegawai cendhek, nanging Dhik
Sri tansah ngaturake penuwun marang Gusti Kang Maha Wikan, mula rezeki teka lumintu tanpa kendhat-kendhat. Sanajan mung urip manggon ana Perumnas jembare mung sak cuplek, nanging rasane kaya urip neng swarga. Kebeh mau ya amarga Dhik Sri wanodya kang solekhah lan gelem mbantu eker-eker golek pangan. Bubar mangan awan, kaya padatan aku leyeh-leyeh ana senthong, ora sawetara suwe Dhik Sri nusul. Ya amarga aku lan dheweke isih klebu temanten anyar mula najan isih awan, aku ora nulak nalika dhewekne kepingin nindakake saresmi. Wola-wali ora jeleh-jeleh, wah...,jan kaya urip ning swarga kae. Pancen tak akoni, menawa masalah siji iki, aku lan Dhik Sri padha kareme.
Wewayangan kang endah mau sithithik mbaka sethithik ilang, ganti wewayangan sing kahanane kosok baline. Jebul Dhik
Sri iku mung ayu lahire thok. Bebudene elek lan watake angel banget. Dikira dadi bojon PNS iku bayarane gedhe tur ajeg apamaneh tembene mburi entuk pensiun. Mula pendak byar njaluk barang-barang sing regane larang. "Mas, mbok omahe dhewe iki digawe tingkat, kareben menawa ana tamu nginep bisa longgar!" mengkono penjaluke Dhik Sri.
Aku ora semaur babar pisan. Atiku wis jengkel, kendharaan sepeda motor iki lagi cicilan kaping wolu. Kamangka aku kudu nyicil kaping patang puluh wolu.Yo amarga uripe sing serakah iki aku dadi katut kecemplung utang bank, pendhak sasi ora tau nggawa mulih blanja. Kamangka saktemene aku iki kepingin urip mulya sanajan mung kanthi urip kang prasojo, kosok baline Dhik Sri wanodya kang kedanan bandha. Karepe pendhak metu resepsi jagong utawa acara arisan kampung wae kudu nganggo sayak anyar.
"Dhasar wong wedhok ora duwe utek, mbok yo ngrumangsani awake dhewe iki sapa!" untung tanganku ora sida nempiling raine.
Ya wiwit dina iku aku ora caturan karo Dhik Sri. Dheweke tak sekarep, yen isih kepingin dadi bojoku ya kudu ngerteni kahanane sing lanang sing kerjane dadi PNS, ora susah duwe gegayuhan sing muluk-muluk sing tundhone mung nyengsarakake dhewe, ning menawa wis ora isa diatur ya sakarepmu, arep lunga ya ora tak gondheli.
Lamat-lamat aku krungu laporane tangga teparo, menawa yen aku lagi lunga menyang kantor, dheweke uga lunga, malah jare wis nate ana sing weruh dheweke goncengan karo wong lanang liya mlebu sawenening hotel. Ah...dhasar wong wadon sing ora ngerti agama, mula tinimbang kebacut-bacut luwih becik tak jak ngandhep ning kantor pengadilan agama sak perlu tak wenehi layang pegat.
Mak gragap aku eling saka anggonku ngalamun , amarga bojoku njiwit tanganku, jebul layang sing nembe tak tampa mau dudu layang saka Dhik Sri ing Bantul, nanging layang saka Badan Kepegawaian Negara Kantor Wilayah II Jogja, kang ngabarake menawa aku saiki wis purna dadi pensiun. Aku bisa lulus saka PNS kanthi slamet lan duweni hak pensiun. Wong wadon sing ana jejerku ora liya ya bojoku mau tak rangkul, sanajan ayune ora kaya Dhik Sri nanging bebudene ora nguciwani. Bisaku mung nyenyuwun marang Gusti Allah, muga-muga Dhik Sri lan keluwargane diparingi slamet saka lindhu gedhe iki.
******
Cerkak dening : Sumedi

Kamis, 03 Juli 2008

Cerkak : Tatas

Wis wengi, dalan-dalan sepi. Mung ono siji loro kendharaan sing lewat. Langite mendhung, lan hawa wiwit kroso atise, nandhakake menawa sedhela maneh udan. Nanging Sasongko terus wae jumangkah. Raine tumungkul, koyo lagi ngetungi akehing jangkah sing wis dilakoni.
Pikirane ora ngalih saka kahananing omah lan kulawargane sing ditinggalake wiwit sore. Atine sansaya kuwur lan peteng. Apamaneh yen kelingan polatane Aminah sisihane sing kembeng-kembeng eluh nalika ngucapake tembung pungkasan sak durunge dheweke budhal mau.
"Mas, Bu Mangku wis ora gelem maneh menehi utangan beras. Alesane reregan ora ajeg, dadi ora wani potang,luwih-luwih awake dhewe, yen bayar ya akeh mlesete. Susune Totok ya wis entek lo Mas, kari nggo bengi iki."
Kaya mitralyur tembunge bojone samsaya nindhihi rasane sing wis abot.
Ora ana wangsulan sing dikandhakake. Batine angles. Umpama patut mono Sasongko kepengin nangis gulung koming.
Patang sasi kepungkur Sasongko kepeksa metu saka gaweyan sing lagi rong tahun diayahi. Alesane perampingan, perusahaan wis ora kuwat mblanja amarga kahanan ekonomi sing morat marit.
Ana wong satusan sing di-PHK. Apa sing bisa ditindakake? Unjuk rasa?Protes grudukan tekan DPR? Utawa njaluk tulung menyang lembaga sing mbuh rangerti sing bisa ngentasake panandhange?
Kesuwen!Sawetara anak bojone selak luwe amarga ora dipakani kaya mestine. Ya yen kasil, yen ora?
Sasongko pilih meneng senadyan ana sing ngajak protes. Pesangon gaji telung sasi sing diwenehake perusahaan ditampa kathi ikhlas, senadyan batine njerit. Dhuwit semono bisa kanggo mangan tekan kapan?
Sasongko uga banjur golek gaweyan tekan ngendi endi, paribasan udan lan panas ditrabas supaya bisa entuk pametu. Nanging nyatane nganti celengane entek mekso durung kasil. Kamangka Sasongko wis nekat, dadi tukang nyapu ndalan ya wis gelem ta wis, watone aja ngemis. Amarga kandhani priyayi sepuh, ngathung kuwi pakarti sing kuno. Mbuh yen kepepet.
Sandhangane saiki mung kari rong setel, liyane wis didol diijolke beras lan susune anake.
Pancen uripe durung temata sakwise nyambut gawe rong tahun. Nyelengi ya durung bisa wong omah ya isih ngontrak. Maklum, dudu pagawe sing duwe kalungguhan.
Telung sasi sak wise cekel gawe, Sasongko wis njaluk rabi. Suk ngenteni apa, saiki ngenteni apa, jarene. Ngenteni sugih ya selak ngakik. Dielikake wong tuwane nekat wong nyatane Aminah wanita pilihane saguh urip rekasa bareng dheweke.
"Wis ben Mas, pancen kabeh kudu diwiwiti saka ngisor. Yen awake dhewe gemi, rak ya mesti bisa nyelengi," kandhane Aminah nalika semana.
"Jarene, lelakon ndonyo iki kaya rodha, mubeng, kadhang kala ana ngisor kadhangkala ana ndhuwur. Sapa ngerti, suk emben awake dhewe bisa sugih," kandhane maneh.
Sansaya mantep atine Saasongko, rumangsa ora kleru anggone milih bojo. Wanita pilihane dudu cewek matre kaya sesebutan sing kerep dikandhakake cah jaman saiki saben ngerti wong wadon mata dhuwiten. Nyatane uripe Sasongko ayem-ayem wae.
Setahun sak wise rabi, Totok lahir. Kebutuhan tambah, ya susu bayi, ya popok bayi, ya bubur bayi. Pancen abot, nanging uripe apik-apik wae kok. Kabagyan lan ketentreman ki jarene dumunung ana atine dhewe-dhewe. Pokoke yen ati nrima, uripe tentrem. Nanging saiki Sasongko ora bisa kandha ngono. Arep ayem piye wong wetenge luwe. Arep nrima piye wong dioyak kabutuhan. Njaluk wong tua? Aja nganti. Bojone wis dipenging, rekasa dikaya ngapa aja nganti banjur nubruk wong tuwa. Biyen dipenging, nekat. Ngisin-ngisini!
"Sabar ya Am, sedhela maneh aku mesthi enggal entuk gaweyan," panglipure Sasongko saben bojone sambat.
Mak bruk! Dumadakan Sasongko tiba, kerungkep. Senadyan raine tumungkul, nanging mripate ora weruh yen ana tlundhakan trotoar sing malangi ana ngarepe. Kudune krasa mlumpat, ning piye, wong pikirane mlayu mrana-mrana.
Ora ana sing weruh, wong dalan wis sepi. Sasongko ndheprok ana pinggir dalan, ngelus dhengkule sing rada babak ketatap lingiring trotoar.
Nalika arep tangi, Sasongko rada nolah-noleh mbok menawa ana sing eruh, rekane isin. Tujune ora. Nalika noleh nyang kiwa ndalan,jebul ana warung bakmi sing isih bukak. Gandaning masakan mak brebet ngithik-ithik irunge. Sasongko lagi kelingan yen wetenge luwe. Mak clegug, Sasongko ngulu idu...Pikirane bali nyang ngomah maneh. Yen dheweke wae luwe, apa maneh bojone, anake...
"Susune Totok entek Mas," tembunge bojone mau kumandhang maneh ana kupinge.
Sasongko krekel-krekel tangi, banjur jumangkah ngadoh saka papan kono. Mripate kembeng-kembeng eluh, diampet ora kasil, nyatane atine kaya diiris-iris tenan. Lakune gloyoran, mbuh kenangapa, sikile krasa lemes, tur rada kedhingklangan amarga dhengkule lara sakwise tiba.
Nalika mak gluyur pas ngarepe ana cagak listrik, tujune ora nganti nabrak. Cagak listrik digujengi kenceng, ambegane ditata. Nalika atine rada sumeleh lan arep wiwit lumaku, dumadakan mripate weruh pit ontel semendhe ana tembok. Apik, mesti regane larang Duweke sapa? Ora ana wong sak kiwa tengening papan kono. Mesti sing duwe lagi tuku rokok, utawa jajan bakmi ana warung kono. Sembrono yen ilang piye? Dumadhakan ana setan ngoroki kupinge. Sing jenenge iman lunga mbuh menyang ngendi, sing baku Sasongko nemokake dalan. Mbuh setan belang ngendi Sasongko ora preduli. Pit enggal dicengklak lan nggeblas. Ora mulih, pit iki kudu dadi dhuwit luwih dhisik.
Nyang ndi ya? Sasongko kelingan Mas Slamet tilas kancane nyambut gawe biyen. Slamet bukak bengkel, yen dheweken nubruk ora ketang sethithik mesti bisa. Lan maneh omahe ya ora adoh saka kene.
Nalika mlebu ngomah, Sasongko nyangking tas kresek isi werna-werna. Ana susu, ana gula teh, lan beras sawetara, uga mi instan.
"Mas, tujune ndang tekan ngomah, galo, wis gremis," Kandhane Aminah karo nyandhak gawane bojone.
Udan deres ora dirasa wong ya wis tekan ngomah. Aminah praupane sumringah. Tanpa takon ngendi asal usule, mi instan banjur dimasak. Themal-themel olehe mangan bareng bojone. Atine ayem amarga sesuk Totok isih bisa ngombe susu maneh.
Lagi jam sanga, Aminah nembe wae ngentepke liwet nalika Slamet teka mrono. Sasongko isih turu. Nanging ing mburine Slamet ana pulisi cacah loro. Aminah durung duwe pikiran werna-werna nganti Slamet crita yen mau bengi Sasongko nyolong pit onthel sing banjur digadhekake menyang dheweke.
Meh wae Aminah ambruk yen mburine ora ana cagak sing nyangga awake.
"Nyol...long pit?" gemeter suwarane Aminah.
"Iya Am, bengi-bengi nyang ngomahku, kandhane butuh dhuwit, tak wenehi seket wong aku mung nyekel dhuwit sak mono, njur pit-e dititipake aku, jarene esuk iki arep didol. Aku lagi ngilang ilingi pite amarge sirku arep tak tuku dewe nalika ana wong mara lan nitik yen jarene kuwi pite."
Saiki Aminah ambruk, langite panyawange peteng, donyane peteng. Pangarep-arepe tatas.( dening: Widayat ) kapetik saking Solo Pos

Selasa, 24 Juni 2008

Cerkak : Dhuwit Lanang

Cerkak : Dhuwit lanang

Rumangsaku kaya isih tanggal enom wae, dompet kandel ati uga dadi kendel. Dhasar awak waras kanthong kandel mula dina iku rasane kaya neng kutup sisih elor tegese wengi iku luwih suwe tinimbang awan. Dhasar manungsa kalong, angger wengi luwih dawa atine luwih seneng, esuk mau aku oleh dhuwit lanang, mengkono istilahe PNS sing lagi nampa rapelan blanja, iki dhuwite wong lanang wong ngomah ora perlu dibagehi ndhak tuman njagakake. "Mbok enggo ngapa Har?", pitakone kancaku karo klesik-klesik. Aku mung mesem, nanging dheweke wis ngerti karepku."Neng omahe sapa?", ganti aku takon. Sarbini durung aweh wangsulan, "sik tak ngontak bala-bala kabeh", semayane karo menyat lunga . Mbuh kepriye larah-larahe kok dadi Gang Pangunci iki ana, aku klebu wong anyaran. Critane dhisik nalika uripe pegawe negeri isih rekasa padha golek lelipur kanthi srana ngombe ciu. Edan tenan lelipur ati kok wujude ngombe ciu, apa ora kliru, apa ora ngerti dosa?, ning suwene suwe pakulinan mau saya ndadra, sanajan saiki uripe pegawe wis kepenak, nanging pakulinan ala mau tetep ditindakake. Ah,... ya ngono iku wong sing kliru tumindake, ora syukur malah kufur. Nalika aku dadi pegawe anyaran aku ditimbali kepala dinasku. "Dhik Harjono, priye penemumu meruhi kanca-kanca sing padha seneng ngombe ciu?", pitakone kepala dinasku mau karo nyawang aku tanpa kedhep. Pinangka lulusan saka IAIN aku rumangsa ditantang kanggo mbrantas pakulinan ala iki. " Menapa sampun nate dipun elingake?", pitakonku nlesik. "Wah wis nganti jeleh anggonku ngandhani, nanging mlebu kuping kiwa metu kuping tengan, malah wis tau dadi seling surup aku ditantang gelut", wangsulane kepala dinasku nelangsa." Priye dhik Harjono apa bisa ngandhani wong-wong mau?", aku durung aweh wangsulan, "sanes wekdal kula cobi pak , mbokmenawi saget", aku nyanggupi tugas abot mau.


Liya dina aku ngadhep kepala dinas karo ngusulake cara kanggo mbrantas kebiyasaan elek mau.Kepala dinasku sajak setuju." Ning apa tumindak iki ora ngrugekake asmane dhik Harjono pinangka sarjana agama lulusan IAIN?", pitakone pak kepala dinas sajak wangu-wangu. "Mboten pak, sauger bapak kersa ndamel layang pranyatan ingkang nerangaken menawi tumindak kula punika namung mujudaken sarana kangge mbrantas tumintak maksiyat kanthi cara alus, paribasane entuk iwake ning ora buthek banyune", mengkono semaurku manteb.


*****


Meh rong sasi aku nyemplung ing donyaning peteng iki, ya main kertu, ya melu ngombe ciu lan liya-liya tumindak ala. Mula bukane tekaku ing pasrawungan Gang Pangunci iki disujanani, nanging saking pinterku, kabeh mau suwe-suwe ora ngawistarani babar pisan. Aku kaya wong sing lagi kapedhotan katresnan lan mbutuhake panglipur yaiku ngombe ciu lan main kertu, ning kabeh mau mung samudana wae. Kaya sing wis dijanjekake, wengi iku manggon aneng omahe pak Jarwo, tetunggule gang Pangunci. Informasi dak aturake marang bapak kepala dinas, lan bapak kepala dinas banjur ngontak pejabat kepolisian supaya nggropyok tumindak mau, kanti apus -apus sarana diinapkan selama tiga hari / tiga malam di kantor polisi karebe kapok tenan. Lagi seneng-senenge aku sak kanca padha mendem, dumadakan lawang omah didobrak saka njaba, "jangan lari, dan semua pemabok harap angkat tangan!", perintahe pak polisi kanthi swara kang sora. Aku sak kanca digiring munggah mobil tahanan polisi sing wis dicepakake, lan aku sak kanca ditahan neng kantor polisi. Ya neng kantor polisi iki aku nglaksanakake tugas dakwahku.


*****


" Kanca-kanca, aku rumangsa getun banget duwe tumindak kaya mengkene iki, apa ora ana dalan liya sing luwih becik kanggo golek panglipur?", pitakonku marang kanca-kanca karo dak sawang siji mbaka siji. " sing wis duwe kulawarga, kulawargane dadi katut isin, putra-putrane dadi poyokan neng sekolahe, sing isih joko kaya aku ya wong tuwaku katut elek asmane amarga saka tumindakku". Kabeh dak sawang padha manthuk-manthuk. " Ngene wae kanggo ngisi wektu sing longgar ayo padha dak ajari sholat". Kabeh padha manthuk-manthuk, bubar sholat isih dak tambahi kultum. " Aku arep ngajokake pitakone, kabeh sing ngerti bisa aweh wangsulan". Aku nyoba pitakonan kaya sing diajarake kiyayiku ing pondhok. " Apa bab sing paling cedhak lan apa bab sing paling adoh?. kabeh padha wangsulan miturut pangertene dhewe-dhewe, ana sing wangsulan : sing paling cedhak ya kowe, karo nudhing awakku. " ya bener nanging durung pener", wangsulanku. Ana sing semaur "sing paling cedhak ya omahku, ra sah ngebis mlaku wae ya bisa tekan ngomah", " Ya bener nanging durung pener" , wangsulanku. Kabeh wangsulane dak benerake kabeh ben atine lega, banjur aku aweh wangsulan sing bener lan pener miturut agama. "Dak kandhani ya, sing paling cedhak iku ya pestine pati, lan sing paling adoh iku wektu sing wis kita lakoni.", kabeh kanca-kanca padha ndomblong sajak ora mudheng, mula aku banjur njlentrehake sakbisaku ben marem atine. " Tegese sing paling cedhak iku pestine pati, sapa sing ngerti kapan bakal mati?", kabeh padha meneng kaweden."Wong mati iku bisa neng ngendi wae, kapan wae

Jumat, 20 Juni 2008

Menyikapi Kenaikan Harga BBM

BBM naik lagi, bagi saya berita yang sudah biasa, seingat saya BBM sudah naik yang kesekian kalinya, entah enam atau yang ketujuh kali, nggak penting.Yang penting dampak yang ditimbulkan. Kalau kita simak alasan pemerintah menaikkan harga BBM adalah sangat masuk akal karena mana letak keadilan kalau pemakai utama BBM yang nota bene orang-orang berduit dikasih subsidi beli premium untuk bahan bakar mobilnya?. Subsisdi yang berjumlah trilyunan rupiah itu jatuh ketangan orang-orang berduit. Sedang kalau kita lihat alasan para pendemo, kenaikan BBM menyebabkan kenaikan harga barang-barang kebutuhan pokok. Sembako naik, ongkos transportasi naik, listrik, telepon dan semua kebutuhan rakyat akan ikut naik. Mana yang benar diantara dua alasan itu?, Menurut pendapat saya dua-duanya mempunyai kebenaran dan kelemahan. Republik yang kita cintai ini telah berusia lebih dari 62 tahun, sebagian rakyatnya telah hidup kaya raya menikmati hasil kemerdekaan yang diperjuangkan oleh para pejuang kita, sedang sebagian rakyat yang lain masih hidup dibawah garis kemiskinan, menurut data lebih kurang empat puluhan juta jiwa masih hidup melarat (tak perlu dipersoalkan kebenaran data jumlah kemiskinan ini) karena jumlah kemiskinan yang sebenarnya hanya Tuhanlah yang tahu. Menyikapi keadaan ini labih baik kita bisa berhemat saja, bagi saya yang punya penghasilan tetap meski hanya sedikit hanya dengan cara itulah cara mengatasinya.lampu penerangan dipadamkan kalau nggak perlu anmat, penggunaan sepeda motor dihemat seperlunya, hanya untuk keperluan yang sangat penting bila perlu kembali mengayuh sepeda sekalian berolah raga. Pembelian sembako dari kualitas yang lebih murah dll. Dalam hal ini saya tidak dalam posisi pro atau kontra kenaikan harga BBM, tapi marilah kita lihat kondisi kehidupan ekonomi bangsa ini. Ada ketidak merataan kesejahteraan, ada ketidak adilan, dsb. Inilah yang sebenarnya perlu dibenahi. Selama ini rakyat yang miskin tetap miskin, meski pemerintahan telah silih berganti, dari Soekarno ke Suharto ke Habibi, ke Gus Dur, ke Megawati, ke SBY. Setelah kami amati kemiskinan itu disebabkan adalah kebodohan rakyat yang salah satu faktornya karena mahalnya biaya pendidikan yang sangat tinggi. Maka kunci permasalahan untuk keluar dari kemelut ini hanyalah satu: BEBASKAN SELURUH BEAYA PENDIDIKAN DI SELURUH JENJANG PENDIDIKAN. Apakah hal ini mungkin?, tak ada yang tidak mungkin didunia ini selama ada NIAT. Dari pada anggaran bidang lain yang besar yang akhirnya hanya jadi lahan pesta tikus ( dikorupsi) lebih baik dialihkan saja untuk biaya pendidikan. Saya yakin kalau beaya pendidikan gratis yang akhirnya rakyat jadi pandai, maka sedikit demi sedikit kemiskinan akan lenyap dari bumi Indonesia. Orang korupsipun akan berpikir dua kali untuk melakukan karena rakyat akan berani melaporkan.Selama ini rakyat yang bodoh hanya diam menunggu perubahan yang tak mungkin terjadi ( Sumedi )

Kamis, 19 Juni 2008

Apa Cerkak Iku?

Apa ta cerkak iku ?. Kanggone wong - wong saiki mligine dudu wong Jawa, pantes yen ana pitakonan kaya mengkene nanging pitakonan iki kadhang bisa uga saka nom-noman jaman saiki sanajan ta asale uga bocah Jawa. Cerkak pancen tembung jawa sing tegese cerita cekak, yen diterjemahake menyang bahasa Indonesia dadi Cerpen utawa cerita pendek. Ora maido yen cerkak kalah kondhang tinimbang cerpen amarga basa Jawa saiki wis arang digunakake ing kalangan mudha taruna, jare ana sing ngarani yen basa Jawa iku jaman saiki kaya bahasa saka planet liya, apa tumon....? , apa maneh pelajaran basa Jawa ing sekolah jumlahe jam pamulangan winates banget, kalah karo wulangan Indomi ( Bahasa Indonesia, matematika, bahasa Inggris ), amarga wulangan iki dadi wulangan kanggo melu UAN, apa maneh ariwarti apadene kalawarti basa Jawa meh cures, muga-muga ora bisa cures, mbok menawa kalawarti Penyebar Semangat, Jayabaya, Joko Lodhang, Mekarsari, Suplemen Jagad Jawa (Solo Pos )lan liyane bisa dadi beteng tanggule basa Jawa. Mbaleni bab cerkak : yen didulu satleraman pancen padha karo cerpen, nanging cerkak ing basa Jawa iku umume nyritakake kahanan panguripan ing sabendinane, critane gampang dimangerteni lan kadhang ana crita sing marakake ngguyu utawa nyenengake ati, uga ana sing njalari ati iki dadi trenyuh lan sakpanunggalane. Basane lumrahe lugu ora mbulet, tembung-tembung sing rinakit ya sakmadya wae, mulane kadhang-kadhang critane wis bisa dibedhek sakdurunge rampung anggone maca. Sanajan mung cerita sakmadya, nanging cerkak bisa gawe padhange pikiran marang wong sing gelem maca, jebul ing saknjabaning alam pikirane wong sing maca isih ana donya sing luwih jembar, luwih bawera sing ora disumurupi. Akeh kedadeyan pawongan sing bubar maca cerkak atine dadi padhang lan nemokake idhe utawa krenteg kanggo ngowahi uripe. Sing maune isih nganggur ngethekur saiki gelem gliyak-gliyak golek penggaweyan amarga atine rumangsa kesindhir dening cerkak sing nembe rampung diwaca. Ana maneh sing gelem ngowahi tumindake ala sing saksuwene iki isih dilakoni. Ora ateges aku iki ngepik-epik utawa ngelem bab donyane cerkak, nanging tujuwane nggawe cerkak dening penganggite mesti duwe karep kang becik. Dak kira kabeh penganggit cerkak, cerbung apadene karya sastra liyane padha duwe karep mengkono. "Kepriye nasibe cerkak ing mengkone apa bakale isih bisa eksis ing jaman kang sarwa maju iki?". Mbokmenawa iki pitakonan kang dadi PR kabeh pengarang. Jaman saiki, pengarang cerkak saya suwe saya suda amarga kepangan umur, dene regenerasi sajake durung bisa lumaku becik, muga-muga penemuku iki salah. Mbokmenawa para winasis wae durung nduwe krenteg ngarang cerkak. Aku percaya yen mahasiswa jurusan sastra daerah ing UNS, UGM, lan pamulangan luhur liyane bakal ngramekake donyane sastra daerah (Jawa), mbokmenawa amarga durung kober wae. Marang para pangarsa / redaksi ing Ariwarti utawa kalawarti mbok ya kersa nambahi kaca kang mirunggan kanggo madhahi greget para pengarang anyaran kang kepingin asil karyane dipacak ing kalawarti mau, bab honorarium mbokmenawa dudu bab sing wigati, sing penting entuk ijol wragat perangko. Katur para pengarang anyar dak prayogakake nggawe karangan ing donyaning internet, amarga media iki lumayan banget kanggo nggladhi kepinteran nulis. Aku kesengsem banget maca sakwenehing karangan cerkak ing blog ( internet ) jenenge Babungeblog duweke mbak Rie rie ing Hongkong. Sapa penjenengane kuwi?. Dak aturi pirsa ya, dheweke iku penggaweyane dadi TKW neng Hongkong ning nyatane isih kober nggawe cerkak lan tulisan liyane. Wah umpama cerkak mau dikirim menyang redaksi Penyebar Semangat utawa jayabaya mesti bakal dipacak. Katur para kawula mudha , ayo ndang cekat-ceket nggawe blog ing internet, ora bayar kok, ya mung nyilihe internet ditarik ongkos saben jam udakara limang ewu rupiah. Mbokmenawa kanthi sarana iki donyane cerkak bisa tetep eksis sanajan mung urip - uripan.

Selasa, 17 Juni 2008

Informasi Haji

Pergi haji untuk menunaikan rukun Islam yang kelima ternyata tidak mudah dilakukan meski bagi orang yang sudah berduit, semua harus sabar dan antri sesuai nomor urut. Selain kuota haji untuk Indonesia sangat terbatas ternyata bagi calon haji daerah tertentu harus rela antri bertahun-tahun, karena kuota haji ditentukan seperseribu per jumlah muslim di suatu propinsi. Untuk Jawa Tengah kuota hajinya sebesar 29.657 orang dan saat ini untuk keberangkatan haji tahun 2009 sudah tertutup. Bagi calon haji dari propinsi lain jangan coba-coba menerobos ke Jawa Tengah karena anda akan kecewa, bagi warga Jawa Tengah sendiri yang telah berniat haji untuk tahun keberangkatan 2010 mulai sekarang harus cepat-cepat menyetorkan / menabung uang ke bank yang telah mengikuti Siskohat minimal Rp. 20.000.000 dan segera daftarkan segera ke kantor Depag setempat ( jangan sekali-kali melalui calo ), ingat jangan sekali-kali melalui calo!, karena mengurus keberangkatan haji ternyata sangat mudah. Bagaimana dengan yang sudah berhaji tapi ingin haji kembali, itu adalah hak anda, tapi ingat kwajiban berhaji hanyalah sekali dalam hidup, apakah dikanan kiri anda sudah tidak ada lagi fakir miskin dan yatim piatu ? renungkanlah.

Pengetahuan Umum : Menjaga Kesehatan

Benar juga kata para dokter, menjaga kesehatan lebih mudah daripada mengobati suatu penyakit. Selain dengan pola makan yang teratur dan tidak merokok, kini telah ditemukan manfaat kedelai sebagai makanan sehat. Barangkali tak asing lagi bagi para pembaca manfaat tahu dan tempe sebagai lauk pauk sehari-hari, meski untuk makan dengan lauk pauk tahu dan tempe kini para pembaca harus merogoh kocek yang lebih dalam, tapi demi menjaga kesehatan dan kebugaran tubuh tak apalah kalau kita lakukan ini. Selain sebagai bahan pokok tahu dan tempe, kini kedelai bisa dijadikan minuman sehat yang sangat bermanfaat, terbukti sudah banyak perusahaan besar membuat bubuk sari kedelai yang sangat bermanfaat itu. Tapi bagi kita orang-orang kecil kalau harus membeli produk-produk yang ditawarkan oleh para pengusaha itu mungkin harus berpikir sepuluh atau sebelas kali karena harganya yang selangit, tapi jangan kawatir kini telah ada solusi membuat sari kedelai sendiri dengan harga yang sangat murah. Pengalaman ini telah kami lakukan dan hasilnya tak kalah dengan produk keluaran pabrik. Bagaimana cara membuat sari kedelai?. Ikuti petunjuk ini :
  1. Kedelai mentah direndam air kurang lebih selama 10 jam ( bisa kedelai putih ataupun kedelai hitam). Tapi untuk mendapatkan Sari Kedelai dengan warna susu lebih baik gunakan kedelai putih). Jumlah kedelai yang direndam sebagai contoh tiga perempat ons ( 75 gram) untuk dijadikan empat gelas minuman besar ( Gelas Es). Maksud direndam ini agar kedelai menjadi lunak ( medok) dan mudah dikelupas kulit arinya serta mudah diblender.
  2. Setelah bersih dimasukkan dalam blender ditambah sedikir air ( nyemek-nyemek), lalu diblender kurang lebih lima menit, sehingga menjadi cairan kental seperti susu.
  3. Setelah menjadi cairan susu kental ini, lalu direbus dan ditambah air ( 4 gelas es). Pada waktu merebus ( apinya sedang-sedang saja) harus diaduk terus karena mengeluarkan busa dan meluap.
  4. Setelah mendidih, dinginkan sebentar lalu disaring, maka jadilah minuman sari kedelai.
  5. Sebelum diminum tambahkan gula atau sirup maupun madu sesuai selera anda, bagi penderita diabetis cukup tambahkan sedikit garam biar terasa mantab.
  6. Untuk menghilangkan aroma langu bisa ditambahkan daun pandan / parutan jae atau pengharum buatan ( fanili dll)
  7. Untuk menjaga kesehatan dan kebugaran tubuh lakukan setiap hari karena biayanya sangat murah, bandingkan bila anda membeli bubuk sari kedelai keluaran pabrik yang harganya kurang lebih Rp 30. 000 untuk berat 200 gram yang hanya bisa diminum menjadi sepuluh sd dua belas gelas minuman.
  8. Bagi yang berminat membuat minuman sari kedelai dan masih menjumpai kesulitan, bisa menghubungi bapak / ibu Sumedi via telepon . No 0271. 622212
  9. Selamat mencoba, ternyata sehat itu tidak harus mahal

***********

Bagi yang ingin sehat, kini ada cara lain. Tahukah anda manfaat kacang ijo?. Selain menjadi bahan baku kecambah dan kue Pia, kini kacang ijo sangat bermanfaat untuk menjaga kesehatan. Berdasarkan pengalaman dari seorang Widya Iswara ketika saya mengikuti diklatpim IV. Beliau ketika itu menderita sakit jantung, dan oleh seorang tetangganya yang WNI keturunan China, beliau disarankan minum air rendaman kacang ijo untuk mengobati penyakitnya, caranya sbb:

  1. Kacang ijo dibersihkan, buang yang gabuk dan bersihkan dari kerikil kemudian bersihkan dengan air ( dipususi ) dan direndam dalam segelas air dengan air dingin yang sudah masak, syukur dengan air kemasan/ mineral.
  2. Embun-embunkan diteras rumah ( gelas ditutup) semalam
  3. Pagi hari sebelum makan , minum air rendaman tersebut dan makan pula kacang ijo yang masih mentah tersebut. Kondisi kacang ijo sudah lunak dan rasanya seperti tokolan mentah
  4. Menurut pengalaman, rendaman kacang ijo ini dapat menyehatkan dan menyembuhkan berbagai penyakit, memang rasanya agak tidak enak, tapi ya inilah namanya minuman sebagai obat alternatif. Untuk mendapatkan hasil yang maksimal lakukan setiap hari
  5. Selamat mencoba, kesehatan ditangan anda sendiri!

**********

Sekedar untuk direnungkan

Sudah menjadi kodrat manusia, lahir, hidup dan mati,dalam episode hidup tentu melalui tahapan-tahapan : bayi, anak-anak,muda,dewasa tua dan mati. dalam tahapan dewasa tentu mengalami masa-masa penuh dengan kesuksesan karena berkarya dan penuh semangat karena sehat dan penuh dengan idealisme dan akhirnya tibalah masa tua yang sakit-sakitan dan akhirnya ditarik dari peredaran, alias mati. Apakah masa tua itu identik dengan sakit-sakitan dan tak produktif? Jawabannya nanti dulu, siapa dulu orangnya. Kalau saya tentu tak mau seperti pendapat umum itu, makanya saya ingin selalu dapat berkarya entah dalam wujud apa saja. Menurut pengalaman orang tua yang sakit-sakitan karena tidak punya aktifitas apapun, maka aktifitas itu harus terus ditumbuhkan, apalagi aktifitas yang positif seperti membaca dan menulis. Untuk membaca kita tak perlu keluar uang kok, kan ada perpustakaan milik Pemkot atau Pemkab? Tapi yang paling baik bagi umat Islam tentunya membaca Al'Quran, selain menambah pundi-pundi amalan tentunya juga dapat menghambat kepikunan yang biasanya disandang manula.Kalau sudah jenuh membaca mari kita berganti dengan aktifitas menulis, menulis apa saja yang bermanfaat. Memang ada orang yang gagap kalau disuruh menulis, padahal pekerjaannya sehari-hari di kantor tak lepas dari aktifitas menulis. Menurut seorang yang telah biasa menulis, ketrampilan menulis tak bisa lepas dari kebiasaan membaca. jadi membaca itulah otaknya sedang menulis itu hasil karyanya. Selain menulis sebagai hasil karya dari membaca, orang yang pandai bicara tentunya hasil karya dari orang membaca pula. Tentunya tak sekedar menulis atau berbicara, tapi menulis dan berbicara yang bisa dimaknai artinya, seperti menulis membuat suatu karangan ilmiah di surat kabar, membuat cerpen / cerkak atau berpicara dalam bentuk pidato dsb. bagaimana dengan anda yang masih senang menganggur?, mungkin pendapat ini perlu dipertimbangkan, tapi jangan terlalu lama, bisa-bisa anda keburu pikun. ( Sumedi )

********

Orang bijak mengatakan, bahwa keberhasilan seseorang itu ditentukan oleh 99,9 % Ikhtiar atau usaha dan kegigihannya dan 0,1 % oleh bakat atau sifat pembawaannya. kalau kita menyimak pendapat tersebut benar juga adanya. Bukankah biji padi yang baik akan mati bila diletakkan di atas lantai yang kering? Sedang biji padi yang tidak baik akan tumbuh bila kita tanam disawah dan kita beri pupuk serta kita pelihara dengan baik. Inilah bukti kalau usaha seseorang itu sangat menentukan masa depannya. Maka tidak ada alasan lagi kita untuk bermalas-malasan. masa depan kita ada ditangan kita sendiri.Rebut dengan usaha dan ikhtiar sekuat tenaga.

Senin, 09 Juni 2008

Cerkak : Jangan Tumpang

Srengengene pas ana ndhuwur sirah. Kurang luwih jam 12.00, hawane panas ora mekakat kaya-kaya yen dituruti arep ngombe ngentekake banyu sak kendhi. Mak brabat Pak Sardi mlaku tumuju pawon arep ngombe lan mangan awan. Eneng meja wis sumadiya unjukan lan dhedhaharan kang dicawisake dening Sumiyem abdine. Anggone Pak Sardi mangan wayah awan iki katon nikmat lan seger banget. Ya, nembe wektu-wektu saiki anggone mangan ngrasakake enak.

Pancen Yu Sumi abdine kang wis melu sapungkure ibune bocah-bocah kondur neng pangayunaning Pangeran iki wong wadon kang pinter olah-olah. Sakabehing masakan krasa enak lan sedhep. Sanajan mung wujude mung jangan asem ning rasane nikmat lan segere ora karuan kaya-kaya arep ngenteke sega sak cething, apa maneh yen mangsak jangan tumpang wah,...rasane pas banget, sedhep mantep. Ora pati pedhes, ning rada asin sithik.

Cekak aos Yu Sumi prigel babagan mangsak. Bab iki Pak Sardi lan para putrane kabeh ngakoni, malah sak wenehing dina anake Pak Sardi kang aran Parwati wis nate pitakon "Apa Yu Sumi wis nate kursus masak?", Yu Sumi ora aweh wangsulan sing gumathok malah mung ngguyu. Yu Sumi, mengkono kabeh keluargane Pak Sardi nyeluk. Sanajan mung jejere rewang, nanging rupane ayu, pawakane semok tur pakulitane kuning resik.

ora ateges ngremehake jenate Bu Sardi wanita kang ora pinter utawa ora bisa mangsak, nanging abot-abot Bu SArdi nyukupke blanjane Pak Sardi pinangka PNS rendhahan ben bisa cukup sewulan, mula Bu Sardi saben dina mung mangsak lawuh apa anane. Saben dina mung mangsak oseng-oseng utawa jangan sop lan nggoreng tahu lan tempe.

Bu Sardi ora nate tindak pasar saperlu blanja kebutuhan pawon, nanging cukup menyang dhasarane Mbok Narsih bakul ideran sing mangkal ana sak pojoke prapatan. "Aja nganti aku blanja kebutuhan pawon nyang pasar, bisa-bisa bayarane Pak Sardi entek mung kanggo nyukupi pawon," mengkono semaure Bu Sardi nalika ana tangga teparo kang takon.

Wis dadi watake wong wadon yen weruh apa-apa ning pasar mesti kepingin tetukon lan njalari boros. Ya saking pintere Bu Sardi anggone ngatur blanjane Pak Sardi, putrane cacah enem kabeh bisa sekolah dhuwur. Joko sing mbarep wis lulus saka UGM kanthi nggondol titel insinyur Teknik Sipil, saiki wis nyambut gawe aneng PT Waskita Karya. Parwati kang nomer loro ora kalah karo kangmase. Sanajan bocah wadon ning mujudake sarjana wanita teknik nuklir kang sepisan, saiki nyambut gawe aneng BATAN. Prasetyo kang nomer telu meh rampung saka STTT, malah wis nampa ikatan dinas saka PT Telekomunikasi, Catur Purnama putra kang nomer papat lagi sinau ning Magelang, dheweke taruna Akmil sing wis genah masa depane, dene kakang ragil lan ragil isih sinau ana SMA.

Ya kabeh mau saka hasile parjuwangane Bu Sardi anggone ngatur pametune bojone. Ya mung emane sakdurunge Bu Sardi bisa nyawang para putra padha mentas wis dipundhut karo Kang Maha Kuwasa.

Prasasat kaya wong nggendhong kapuk sak gegem, Pak Sardi rumangsa entheng banget sanggane saiki. Putra cacah enem wis mentas papat, dene sing loro wis diragati mbakyu lan kangmase, mula saben dina Pak Sardi bisa dhahar lan ngunjuk sing enak ngematke ilat mangsakane Yu Sumi.

Sanajan sanggane wis enteng, nanging urip dadi dhudha kuwi ya dikapakna wae meksa ora kepenak. Babagan mangan lan umbah-umbah ora ana masalah, wis ana Yu Sumi sing prigel mangsak lan sakabehing gaweyan rumah tangga. Banjur yen awakku pinuju masuk angin? Ora krasa luh temetes saka mripate Pak Sardi. Wewayangan nalika masuk angin lan dikeroki bojone gawang-gawang.

Pikirane Pak Sardi saya nglangut ngambra-ambra kelingan ndek jaman isih dadi manten anyar, ing pangrasa kaya arep kepingin omah-omah maneh, ning apa ya patut sak umur-umuranku rabi maneh, banjur apa ya kabeh anak-anaku nyarujuki? Rumangsane Pak Sardi para putrane padha ngumpul ing pendhapa, padha nganakake pasamuan keluarga.

"Pokoke aku ora setuju menawa Bapak arep krama maneh, aku sanggup ngopeni Bapak manawa gerah!" , mengkono pengucapane Joko sipembarep karo lunga klepat saka ngomah. Dhasar putra mbarep, karepe apa penemune njaluk ditiruti kabeh adhi-adhine.

Ganti anak nomer loro, Parwati nduweni usul. "Menawa Bapak arep krama maneh aku setuju Yu Sumi sing kudu dadi sulihe Ibuku, amarga sekeluarga wis ngerti ati lan bebudine."

kuwi penemune kangmas lan mbakyu, saiki aku duweni penemu mangkene, Prasetyo putra nomor telu durung rembug. "Aku setuju menawa Bapak arep krama maneh, ben ana sing ngopeni, asal sulihe Ibuku dudu Yu Sumi, aku isin nduweni ibu batur, aku sanggup nggolekake wanita sing luwih terhormat!"

Saiki giliran putra nomor papat, Catur Purnama, priyayine bagus lan gagah sedela maneh pundhake nyandang bintang, bakal promosi dadi brigadir jenderal. "Bab sapa sing bakal dadi pilihane Bapak iku ya gumantung sing bakal nglakoni, mangga sumarah Bapak, kula namung nyarujuki mawon!"

Giliran putra kakang ragil kang aran paraban kyaine Panca menehi panemu. Menawa aku setuju Bapak ora krama maneh, wong wis sepuh wae arep golek apa? salah-salah diarani gaplek pringkilan, tuwek-tuwek pethakilan," sabubare ngucap kaya mengkono, mak nyat kyaine Panca ngulungani pasamuan, persis kaya kangmase mbarep. Suwasana dadi sepi, kabeh padha mikir dalan kang becik.

"Ayo apa penemumu ragil?" prentahe Catur Purnama bareng wis nunggu sawetara suwe si ragil tetep meneng durung aweh penemu. Nyawang putrane sing ragil iki, Pak Sardi saya tambah keranta-ranta atine, sanajan mijil lanang, nanging watak lan praupane persis ceples kaya Bu Sardi sing wis swargi. Karo mbenerke anggone lungguh, dr Nugroho, ora liya si ragil aweh penemu: "Babagan Bapak arep krama maneh ya gumantung Bapak sapa sing dadi pilihane, apa hake awake dhewe para putra iki?" Tembunge mung sakecapan, nanging kabeh dadi sadhar menawa babagan omah-omah iki ora bisa dipeksa. Pasamuan keluarga bubar, ora ana keputusan sing gumathok. Para putra kabeh banjur padha nyuwun pamit arep bali menyang omahe dhewe-dhewe. Sakwenehing kewan cilik mlebu mripate Pak Sardi, mak gragap, Pak Sardi sadhar saka anggone ngalamun. "We,...jebul aku lagi nglamun ta?" karo ngucek-ucek mripate sing krasa perih.

******

Kaya padatan yen dina riyaya, omah sing saben dinane katon sepi iku kebak pawongan, kabeh putrane kang ana njaban kutha padha ngumpul. Ana pawongan sing isih enom jemagar, ana sing isih bocah cilik, swarane kaya pasar. Gunggung kepruk lanang lan wadon kabeh cacah wong selawe, kabeh mau ora liya anak lan putune Pak Sardi. Bubar Salat Id diadani sungkeman, lan sakrampunge sungkeman diadani kembul bujana. Dina riyaya iki kiprahe Yu Sumi anggone mangsak-mangsak ora baen-baen. Mangsak kanggo batih cacah selawe lan maneka rupa penjaluke. Ana sing njaluk dimangsake brongkos, sambel goreng, gadho-gadho lan sapanunggalane. Ana bab wigati sing arep dirembug dina riyaya iki. Kabeh para putrane wis sarujuk menawa Pak Sardi arep palakrama maneh lan Yu Sumi dadi sulihe Bu Sardi. "Punapa Yu Sumi sampun saguh Bapak?" pitakone si pembarep marang Bapake.

"Durung ana walesan rembug sing gumathok!"

Bubar bakda Yu Sumi pamit mulih menyang ndesane, kabeh sandhangan lan duweke digawa mulih, wis sawetara wektu ditunggu nanging ora ana kabare, mbuh apa sing ana pikirane, jerone segara bisa dipetung, jerone ati angel anggone ngerteni. ( dening : Sumedi )

Cerkak : Tamu Kang Pungkasan

Lakune dina rumangsaku cepet banget, wektu sewulan sing diidinake saka pemerintah rumangsaku lagi dhek wingi, nanging ngerti-ngerti kari sedina iki. Dina sesuk aku lan kanca-kanca sak profesiku gelem ora gelem kudu ninggalake panggonan iki, ya panggonan ala sing dadi mungsuhe masyarakat sing kepengin uripe slamet donya lan akherat.

Pancen wiwitane aku ora sengaja mlebu papan elek sing diarani lokalisasi, nanging kabeh amarga kepepet kahanan, biyasa..... masalah kelasik sing diadhepi pawongan sing urip ing padesan, kurang pangan lan sandhang lan ora kuwat ngadhepi sanggan urip, gek kamongko sing jenenge golek penggaweyan iki angele jan ngepol tenan.

Aja maneh aku sakkanca sing mung duwe ijazah SMP tanpa nduweni ketrampilan, sanajan sing wis duwe embel-embel gelar gelar sarjana wae akeh sing kecemplung ing profesi iki sanajan beda kelase.

Ora krasa luh temetes ing pipiku, urip kok mung kaya ngene, gek suk kapan aku bisa mentassaka panggonan iki? Dhuh,..... Gusti Allah paringana pituduh mergi ingkang leres lan pinanggihna jodho ingkang sae. Aku unjal ambegan landhung, gek kaya aku iki apa ana wong lanang sing sudi mengku? Ning aku percaya yen Gusti Allah iku ora sare, sakwijining dina mengko aku bakal ketemu jodhoku. Dak eling-eling nasibe kanca-kanca sak profesiku nyatane uga ana wong lanang sing gelem ngepek bojo. Mbak Endah dipek bojo sopir trek lengganane malah nyatane saiki saiki bisa urip bagya mulya ing desa.Dhik Hesti uga dipek bojo wong lanang sanajan mung dadi mbok enom ananging kabeh kebutuhane bisa dicukupi.Endang kancaku sak kampung uga diwengku wong lanang sanajan wis rada sepuh yuswane nanging nyatane gemati banget malah saiki diparingi putra.

Bubar macak kaya biyasane aku lungguhan ing teras omah, biyasa.... mancing iwak alias nggodha wong lanang sing kepengin awake dikepenakake sanajan mung sedhela, syukur yen gelem nginep sewengi, wah...... mesti bayarane sing dak tampa lumayan kanggo sangu mulih menyang ndesa. " Mampir Mas,"...... godhaku nalika ana sakwenehing pawongan mlaku ijen karo miling-miling nyawang teras pondhokanku, dheweke mesem lan gelem mampir. " Ngunjuk menapa Mas?" ujarku karo nggandheng tangane dak jak lungguh ing sandhingku. Wong lanang mau manut wae.

" Biyasane wong lanang iku senengane ngunjuk susu ya, kopi susu apa coklat susu?", aku sansaya wani nggodha, lha wong sing digodha ya sansaya seneng atine. Ya kaya mengkene penggaweyanku saben ndina nglayani tamu sing gelem mampir ing kamarku. Wektu limang tahun urip ing lokalisasi pancen akeh bungah lan susahe, nanging kepenake mung wates bab kadonyan, bisa cukup sandhang lan pangan ora nyambut gawe abot, nanging rekasane bisa-bisa ketularan penyakit sifilis utawa AIDS lan dadi mungsuhe masyarakat, amarga dianggep dadi sampah masyarakat sing kudu disirnakake. Aku isih kelingan nalika lokalisasi iki didhemo warga masyarakat, awakku nganti ndredheg kaweden.

"Lho kok malah ngalamun?" ujare wong lanang sing dadi tamuku iku ngagetake atiku.
" Ah, iya ya bener ngendikamu Mas, la kepriye ora ngalamun,mbok menawa panjenenganiku tamuku ing papan kene kang pungkasan amarga sesuk aku sak kanca kudu lunga saka papan iki."
"Ditepungake jenengku Bagus sanajan rupaku ora bagus," mengkono tamuku mau nepungake.
"Sunthi jenengku Mas", aku ganti semaur. Priyayine pancen grapyak lan akeh guneme, lagi tetepungan kurang saka limang menit wae rasane wis bisa akrab.
" Aku mrene pancen golek kenangan kang pungkasan saka papan lokalisasi iki, aku ngajab papan iki pancen bisa resik saka tumindak maksiyat." mengkono ujare Mas Bagus.
Sakjam luwih aku lan Mas Bagus ngobrol ngalor ngidul, lan pungkasane Mas Bagus pamitan arep mulih menyang omahe. Dheweke ninggali dhuwit aku sing lumayan akeh lan njaluk alamatku sing sakbenere.
*****

Aneng ngomah rasane kaya dikunjara wae, la kepriye ora susah, la aneng ngomah ya mung thenguk-thenguk wae tanpa duwe gaweyan sing ngasilake.Dhuwit celenganku wis wiwit nipis, rasane ati wis ketir-ketir, dumadakan pak pos mandheg aneng ngarep omah, ngeterake layang saka Mas Bagus, dhuh,.... bungahe ati iki, sapa ngerti mbesuke Mas Bagus bisa ngentasake aku saka urip kang nistha iki. Layang dak bukak kanthi alon, ana rasa bungah lan ati iki tambah dheg-dhegan wae.

" Dhik Sutinem sing dak tresnani", mak dheg rasane ati kaya diumbulake karo Mas bagus. Pancen jenengku sing asli iku Sutinem, nanging ing lokalisasi aku nganggo jeneng " Sunthi", layang dak waca kanthi ati kang dheg-dhegan.

Surabaya, 12 Desember 2007

" Dhik Sutinem sing dak tresnani",

Wiwit ketemu karo sliramu ing papan kana kae, aku dadi kepengin omah-omah karo sliramu. Bab sapa ta sliramu aku kabeh wis mangeteni, nanging apa sliramu ngerteni aku lan sapa ta sejatine aku iki?. Bares wae ya dhik, aku iki wong lanang sing ora beda karo sliramu. Tumindak nistha lan ala kabeh wae wis nate dak tindakake. Nanging aku pengin mareni kabeh mau sakdurunge kasep.

Mula yen sliramu gelem dak jak urip bebarengan nyabrang ing samodra bebrayan agung, ayo dhik wangsulana layang iki, gelema dhik Sutinem dak jak urip anyar ing sakjeroning bale somah kang resmi lan ayo padha urip kang anyar, urip kang kebak laku utama sanajan mung urip sarwa prasaja, wis ben lelakonmu lan lelakonku dikubur bareng-bareng ing samodra pangapura.

Aku ora njanjekake urip kang moncer kebak kemewahan donya, nanging aku percaya yen aku karo sliramu bisa urip bagya mulya. Sepisan maneh, aku ora meksa nanging aku tetep nunggu walesan layang iki ben atikku bisa tentrem.

Saka kanca anyarmu sing nembe kasmaran,

Bagus

Ora krasa, kacu cilik wis teles kebes eluhku, bisaku mung pasrah jiwa lan raga marang Mas Bagus.

Sunare srengenge wayah esuk ing Surabaya nambahi endahing swasana bale somahku. Kembang Kenanga ing ngarep omahku nyebarake ganda kang arum. Cepet-cepet aku dandan sak perlu arep ngeterake Panji anakku mbarep saka titisane Mas Bagus kang saiki makarya dadi montir sepeda montor , Allahuakbar,......... Laillahailallah,..... Alhamdulillah pujiku marang Pangeran Kang Maha Kuwasa.

*******

Cerkak : Sumedi

Cerkak : Sepatu Karton Eyang Cokro

Wancine lagi ndungkap jam lima sore. Nanging langit ing awang-awang katon repet-repet, kaya-kaya wis meh surub. Kira-kira ana rong jam lawase srengenge kaling-kalingan mendhung. Hawane krasa kaya diungkep, sakwise sak awan muput peteng panase srengenge sasat ngobong bumi. Padatan, ing titi wanci kaya mengkene iku Mas Sigap maca koran. Sak wuse adus, tumuli nyandhak laptop sedhela kanggo naliti gaweyan kantor utawa mbukak internet. Sakdurunge Ranu lan Rani padha sinau, Mas Sigap uga merlokake ngobrol karo anak-anakku sing lucu-lucu. Beda karo padatan, sore iku polatane Mas Sigap katon suntrut, praeyane semu mbranang kepara peteng.Embuh kaping pira anggone wira-wiri neng njero kamar, tanpa ngucap sajakana kang winadi. Aku dhewe ora wani takon apa kang njalari Mas Sigap kaya mengkono. Aku lagi jumangkah menyang kamar nalika Mas Sigap takon kanthi swara sogol. " Sapa sing mindhah buntelan ndhuwur lemari?". Ngucap mengkono

Sabtu, 07 Juni 2008

Member Baru

Assalamu`alaikum Wr. Wb.
Saya pengguna baru di kalangan bloger, harap maklum kalau masih dalam layout standart, niyat saya menjadi blogger untuk menambah wawasan dan menambah ilmu, serta menyalurkan hobi tulis menulis, meski usia sudah lanjut tetapi keinginan belajar harus tetap saya pupuk, bukankah belajar itu kwajiban manusia sampai liang kubur?. Bagi saya dunia maya di internet ini sungguh mengasyikkan, sayang saya baru kenal internet sekarang tepatnya sejak ada sedikit uang untuk ke warnet, tapi tak apa lebih baik terlambat dari pada tidak. Bagi pembaca blog saya kami ucapkan terima kasih, mohon saran dan kritiknya

Wassalamu`alaikum Wr. Wb.

SUMEDI